Η σιωπή μου

Πρός απαντησή σας


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ

Bikini Bandits: Fuck Christmas

FUCK Christmas - Eric Idle (Monty Python's)

Merry Xmas, Christmas songs, ho ho fucking ho!

Jingle Bells - Chirstmas - Sex Pistols

Δεν σε ακούω... πάρε το Μηδέν.

Η <<απελευθέρωση>> της σταθερής τηλεφωνίας από τον ΟΤΕ κατόρθωσε το ακατόρθωτο.
Επανέφερε την ποιότητα της τηλεφωνικής μας σύνδεσης στον προ- ψηφιακή εποχή του ΟΤΕ
Η ποιότητα ακουστικής χάλια.
Σε καλούν και δεν το καταλαβαίνεις.
Καλείς την τεχνική υποστήριξη και είτε δεν μπορείς να πιάσεις γραμμή είτε πέφτεις πάνω σε άσχετο να σου λέει παραμύθια.
Τελικά το θέμα είναι να κερδίζουν οι εταιρείες πειραματιζόμενες πάνω μας.
Όπως και με τα πρώτα κινητά τηλέφωνα που αγοράζαμε ξεπερασμένες σε άλλες χώρες συσκευές σε τιμές που έφταναν στα όρια της Εγκληματικής ενέργειας ,για να μιλάμε βγαίνοντας στο μπαλκόνι και σε ένα δύο σημεία της εθνικής οδού (αυτό δεν έχει αλλάξει και πολύ ακόμα στο μπαλκόνι βγαίνω για να έχω σήμα και στις τρεις εταιρείες).
Έτσι και τώρα χρυσοπληρώνουμε τα πεταμένα σε 30 πόντους βάθος χαντάκια καλώδια τους που με την πρώτη βροχή ή με το πρώτο έργο στο σημείο που περνούν θα κόβονται.

Για να είμαι δίκαιος εγώ από την FORTHNET έχω εμπειρία και πρόβλημα και θα σας συνιστούσα να παραμείνετε στον ΟΤΕ μέχρι οι κύριοι αυτοί να καταλάβουν ότι η αδειοδότηση από το κράτος έγινε για να ΠΑΡΆΣΧΟΥΝ ΥΠΗΡΕΣΊΕΣ προς εμάς τους πολίτες και όχι για να μας κάνουν τα νεύρα τσατάλια.
Μακρυά λοιπόν από τους τυχάρπαστους . μέχρι να .......στρώσουν.

Μία Νίκη μία ήττα και το κακό συναπάντημα

Η επιτυχία στεγνώνει ψυχές, σε αντίθεση με την αποτυχία που είναι πάντα διπρόσωπη και δισδιάστατη.
Την επιτυχία πολλοί καπηλεύονται και πολλοί την διεκδικούν ως δική τους.
Στην αποτυχία μένεις μόνος.
Κάποιος αποτυχαίνει και συνεχίζει δυνατότερος και κάποιος άλλος τελειώνει εκεί.
Άλλος χάνει από την αποτυχία και άλλος κερδίζει δύναμη και ικανότητα στο καλύτερο.
Η επαγγελματική επιτυχία γεννάει δυνάστες και νεόπλουτους (με σπάνιες εξαιρέσεις)ενώ η αποτυχία εκτός από θλιβερά, μίζερα ανθρωπάκια, μπορεί να παράγει δυνατά και υγιώς σκεπτόμενα άτομα έτοιμα να ανατρέψουν την κατάσταση.
Αποτυχημένος ή επιτυχημένος;
Μάλλον πρέπει να διαχειριστείς καλύτερα την αποτυχία σου για να κερδίσεις από την επιτυχία σου.

Rebirth Of Slick ..Cool Like Dat

Γιάννης

Είμαστε όλοι εκεί . Γνωστοί και άγνωστοι μεταξύ μας.

Μερικοί δεν συστηθήκαμε καν. Δεν χρειαζόταν , δεν θα κέρδιζε κανένας κάτι παραπάνω.

Δεν ειπώθηκε τίποτα που να μην έχει ειπωθεί δεν ξεκίνησε κάτι που να αλλάξει την καθημερινότητα μας.

Όμως ο Γιάννης έλαμπε. Γελούσε.

Μπορεί και με μας.

Σε αυτές τις περιπτώσεις το ζόρι το τραβάνε άλλοι. Δεν το επέλεξαν δεν το επιδίωξαν. Δεν φταίνε. Είναι πρόθυμοι όμως να πληρώσουν το τίμημα. Φάνηκε

Χρόνια πολλά

Γεια σου κύριε Εισαγγελέα

Ένας εισαγγελέας παρενέβη άμεσα όταν κάποια καλλιτέχνιδα εξέθεσε σε μία εικαστική έκθεση το δημιούργημα της . ο καλλιτεχνικός διευθυντής συνελήφθη άμεσα και σήμερα 4-06-2007 δικάζεται στο αυτόφωρο.

Η εν λόγω καλλιτέχνης παρουσίαζε σε ένα DVD μία κοπέλα που αυνανιζόταν με μουσική υπόκρουση τον Εθνικό μας ύμνο.

Δεν ξέρω αν το έργο της ήταν «καλλιτεχνικό» ούτε καν το είδα και ούτε επρόκειτο ποτέ (το πιο πιθανό ) να το δω.

Τώρα όμως θα το δω. Περιμένω με αγωνία την στιγμή που κάποιος , κάποια , θα το «ανεβάσει» στο Ίντερνετ , θα το «κατεβάσω» θα το στείλω με email στους φίλους μου στους γνωστούς μου.

Όμως έχω να κάνω και εγώ μία καταγγελία κύριε εισαγγελέα (με την γκόμενα την ωραία).

Κύριε εισαγγελέα… έχω την εντύπωση ότι όταν ακούω τον πρωθυπουργό μας να μιλάει … πως να το πω… κάνει ότι και ο …Γιωργάκης …. (ο γιος του Αντρέα ντε)… κάνει αυτό που κατά την εκτίμηση μου κάνουν όλοι οι προσβεβλημένοι από τα ΜΜΕ πολιτικοί, εν ενεργεία ,σε εκκόλαψη, ή κατά φαντασία και δημοσιογράφοι που κρύβουν ένα πολιτικό μέσα τους.

Κύριε εισαγγελέα … ΑΥΝΑΝΊΖΟΝΤΑΙ.. ναι, ναι … αυνανίζονται με αυτά που λένε αυνανίζονται με τα έργα που δεν κάνουν, με τα έργα που ΘΑ κάνουν με την εθνική σύνταξη των 700 Ευρώ, αυνανίζονται που κυβερνούν ή που θέλουν να κυβερνήσουν. Το διακρίνω στο βλέμμα τους, στα σφιγμένα από αποφασιστικότητα χείλη τους. Στην χαρά που νοιώθουν όταν τελειώνουν ..τον λόγο τους πάνω μας … στην ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους ηδονή για το χειροκρότημα του κόσμου.

ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΥΣ

Υ.Γ. Περίμενε εσύ Αμαλία . Μόλις τελειώσουν με την αυτοϊκανοποίηση τους θα ασχοληθούν και με την Υγεία την παιδεία και ότι άλλο παρακατατιανό βρεθεί στον δρόμο τους......
Καλό ταξίδι

Μπερντι Μπερντι μιαμ μιαμ

Εδώ και καιρό , ιδίως μετά την μεγάλη πυρκαγιά στην Πεντέλη, έχοντας την τύχη να κατοικώ σε ένα μέρος με αρκετά δέντρα και πράσινο στην Αθήνα, ξυπνάω κάθε πρωί με το κελάηδημα του κότσυφα και του αηδονιού. Είναι μάλιστα τόσο πολλά τα πουλιά που συναγωνίζονται στο μπαλκόνι μου για το ποιο θα τραγουδήσει καλύτερα στο μελλοντικό του ταίρι που ορισμένες φορές εκνευρίζομαι καθώς ο ύπνος διακόπτεται από τα έντονα τιτιβίσματα των μαυριδερών πουλιών με το πορτοκαλοκίτρινο ράμφος.

Τα πουλιά κυνηγημένα και στερημένα από το φυσικό τους περιβάλλον κατέφυγαν στα δέντρα ανάμεσα στις πολυκατοικίες της πόλης, στα μπαλκόνια με τις γλάστρες και τα φυτά , αποκτώντας μάλιστα τέτοια οικειότητα με τον άνθρωπο, που πολλές φορές τα βλέπω να κάθονται στο ένα μέτρο από εμένα κτυπώντας το ράμφος τους στο κάγκελο του μπαλκονιού κοιτώντας με γέρνοντας το κεφάλι τους . Ζουν εκεί μαζί μας ανασκαλεύοντας το χώμα από τις γλάστρες, και καθαρίζοντας το ράμφος τους τρώγοντας τη βαφή του τοίχου.

Οι δεκαοχτούρες πάλι και τα περιστέρια παίζουν ένα παιχνίδι επιβίωσης διαφορετικό αφού η συμβίωση με τα αυτοκίνητα τα έχει κάνει να στέκονται εκεί με΄ στη μέση του δρόμου, πετώντας ελάχιστα εκατοστά πριν χτυπηθούν θανάσιμα. Τα κουφάρια των σκυλιών και των γατιών έχουν αντικατασταθεί από μικρά πουπουλένια μαξιλαράκια στην άσφαλτο που χτυπημένα από κάποιο αυτοκίνητο ή από κάποιο γυάλινο κτίριο που στάθηκε στο διάβα τους, κείτονται εκεί στην άκρη του δρόμου.

Το πουλί της φωτογραφίας κτύπησε πάνω σε ένα από τα δεκάδες γυάλινα κτίρια της Κηφισίας και βρέθηκε στο πεζοδρόμια έξω από το κατάστημα μου ένα πρωινό δευτέρας. Ζαλισμένο και με την αριστερή του φτερούγα σε αφύσικη στάση όχι όμως σπασμένη αφέθηκε στα χέρια της αδελφής μου όπως και δεκάδες άλλα πουλιά γάτες, σκύλοι, και χάρις την φροντίδα της μπόρεσε να επιβιώσει αφού μετά από 15 ημέρες πέταξε πάλι για να βρει τους φίλους του.

Always look on the bright side of life!

Some things in life are bad,
They can really make you mad,
Other things just make you swear and curse,
When you're chewing life's gristle,
Don't grumble,
Give a whistle
And this'll help things turn out for the best.
And...

Always look on the bright side of life.
[whistle]
Always look on the light side of life.
[whistle]

If life seems jolly rotten,
There's something you've forgotten,
And that's to laugh and smile and dance and sing.
When you're feeling in the dumps,
Don't be silly chumps.
Just purse your lips and whistle.
That's the thing.
And...

Always look on the bright side of life.
[whistle]
Always look on the right side of life,
[whistle]

For life is quite absurd
And death's the final word.
You must always face the curtain with a bow.
Forget about your sin.
Give the audience a grin.
Enjoy it. It's your last chance, anyhow.
So,...

Always look on the bright side of death,
[whistle]
Just before you draw your terminal breath.
[whistle]

Life's a piece of shit,
When you look at it.
Life's a laugh and death's a joke it's true.
You'll see it's all a show.
Keep 'em laughing as you go.
Just remember that the last laugh is on you.
And...

Always look on the bright side of life.
Always look on the right side of life.
[whistle]

Monty Pythons
The life of Brian movie

Χωρίς Σχόλια

O οργανισμός Motion Picture Association of America αποφάσισε να συμπεριλάβει το κάπνισμα ανάμεσα στα κριτήρια με τα οποία χαρακτηρίζει τις ταινίες (κατάλληλη, ακατάλληλη, κ.λπ.). Το μέτρο δεν έχει αναδρομική ισχύ και αφορά τις ταινίες για όλη την οικογένεια.

Όπως αναφέρεται στα Νέα της Δευτέρας, μια ταινία για την οικογένεια δεν μπορεί να δείχνει ηθοποιούς να καπνίζουν.

O οργανισμός Motion Picture Association of America, που από την 1η Νοεμβρίου 1968 αποδίδει στις ταινίες τους χαρακτηρισμούς (κατάλληλη - ακατάλληλη), ανακοίνωσε ότι θα συμπεριλάβει και το κάπνισμα μεταξύ των κριτηρίων, βάσει των οποίων απαγορεύεται η προβολή μιας ταινίας σε ανηλίκους.

Από το περασμένο Σάββατο, το κάπνισμα έχει μπει στην κινηματογραφική Αμερική στην ίδια κατηγορία με το σεξ, τα ναρκωτικά, τη βία και τις βωμολοχίες. «Είναι σαφές ότι το κάπνισμα είναι μια συμπεριφορά που γίνεται ολοένα και πιο απαράδεκτη στην κοινωνία μας» λέει ο Νταν Γκλίκμαν, πρόεδρος του Motion Picture Association of America.

Πηγή:News In.gr

Για να...... σοβαρευτούμε λίγο.

Μετά το πολιτιστικό σοκ της γιού ρό βίζιον και την αναμενόμενη γιουρο-βίζιον-ιάδα, κάθε λογικός άνθρωπος θα κατέληγε στα παρακάτω συμπεράσματα.
1. Οι Τούρκοι αντέγραψαν την παρθενογεννημένο Ρουβά με ολίγη από Τζορτζ Μάικλ.
2. Οι Σέρβοι έστειλαν μια "παλιολεσβία" να μας πάρει τα σώβρακα.
3. Οι λεσβίες τι δουλειά έχουν στην Γιου ρο βίζιον?
4. Όλοι συνωμότησαν εναντίον μας και το 12αρι της Κύπρου ήταν όπως πάντα αντικειμενικό.
5. Να φύγουν οι χώρες της βαλτικής από τον διαγωνισμό.
6. Η Κύπρος να ψηφίζει όσες φορές χρειάζεται για να έλθουμε πρώτοι.
7. Ο Σαρμπέλ στην ουσία ήταν ο νικητής αφού όλοι σιγοψιθύριζαν το Γιασου Μαρία.
8. Να φύγουν όσες χώρες δεν μας ψηφίζουν από τον διαγωνισμό.
9. Η δική μας διοργάνωση ήταν μακράν καλύτερη.
10.Κώστα μην ξεχάσεις να ρωτήσεις για το πλυντήριο πιάτων.

Χατήρια δεν χαλάμε την σκυτάλη την ..... αρπάμε

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

Κάθε Στιγμή μετά τον πόνο
2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Τα πάντα
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Βλέποντας τον εαυτό μου στον καθρέπτη μετά το τελευταίο ξενύχτι

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Ζήσε και άσε τους άλλους να ζήσουν
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Ότι είμαι εγώ
6. Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα δικά μου
7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

Δεν αναγνωρίζω ιστορικές προσωπικότητες

8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Αποφεύγω να ηρωοποιώ η να απαξιώνω κάποιον

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Το ταξίδι
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Βιβλία αγαπάω και όχι συγγραφείς

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άνδρα;

Να με καταλαβαίνει.
12. ... και σε μια γυναίκα;

Να την καταλαβαίνω

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Βλέπε απάντηση 10
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε, κάνοντας ντους;
You wash your face in my sink

Simplicity with synchronicity make a mind meld
Revealed if possible like a walk in a mind field
Sadly, you get up to bat and take a swing thing
Should I
Shouldn't I try?
Too late
You sunk into the sink that I wash my face
You wash your face in my sink
In my sink
15. Το βιβλίο, που σας σημάδεψε;
Ένα που μου πέταξε ο αδελφός μου και έσκισε το μάτι μου .
16. Η ταινία, που σας σημάδεψε;
Ο Τζόνι πήρε το όπλο του.
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ματίς, Πικάσο, και η κόρη μου
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μπλε της θάλασσας σε όλες του τις αποχρώσεις και Μαύρο
19. Ποια θεωρείτε ως μεγαλύτερη επιτυχία σας;
την κόρη μου (όποιος/α με πει χαζομπαμπά θα τον κάνω γαμπρό και … χάθηκε.)
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Jim Beam συνοδεία Μπύρας
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που με γνώρισα
22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Να γράφω ψυχολογικά τεστ
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Να ταξιδεύω.. νοερως

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να χάσω το φως μου
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν με ρωτάνε δημοσιογράφοι στο δρόμο την γνώμη μου για ένα θέμα , στα γκάλοπ κάθε είδους και στις ερωτήσεις του είδους… είμαι όμορφη?
26. Ποιο είναι το μόττο σας;
I do not care to belong to a club that accepts people like me as members (το έχω κλέψει από τον αδελφό μου) ο οποίος το έκλεψε από τον Groucho Marx
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Ξαφνικά
28. Εάν συναντούσατε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

Το Είμαι θεός, ήλιος καλοκαιρινός σε R&B.

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσθε αυτό τον καιρό;

Σε καταστολή.

Άσχετο

-Μαμάαααααααααααααα τα άλλα τα παιδάκια δεν με παίζουνε ...

-Σώπα παιδί μου σώπα, γιατί δεν σε παίζουνε?

-θέλουν να λέω καλησπέρα όταν πηγαίνω στην παρέα τους....

-θέλουν να μην κάθομαι στην γωνία και να παρακολουθώ τι λένε για να το πω στα άλλα παιδάκια για να ανέβω στην εκτίμηση τους ....

Θέλουν να μην εκμεταλλεύομαι την ανωνυμία μου για να επιδεικνύομαι.

θέλουν μα μην ασχολούνται συνέχεια μαζί μου...

- Μα τι ρατσισμός!!!!! τι φασισμός παιδάκι μου!!!!!!!!!!!!!
Έλεος κρύβονται πίσω από μία οθόνη, μιλάνε λένε ποιοι είναι .... τς τς τς ... δεν είναι όλοι σαν και εσένα παιδάκι μου.. ησύχασε -ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!!! πως καταντήσαμε έτσι ............ δεν μπορούμε πια να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας............

Τα παραπάνω είναι απλά ένας....
φανταστικός (?) διάλογος.

Η Μαριόγκα

Κάθε καλοκαίρι μόλις κλείνανε τα σχολεία το πρόγραμμα έλεγε, λιμάνι , πλοίο και 3 μήνες περίπου ξεγνοιασιάς στο νησί.

Στο νησί μας περίμενε ο παππούς , η γιαγιά και η «Μαριόγκα». Μαριόγκα ήταν το όνομα της γαϊδάρας του παππού. Το όνομα της το είχε δώσει ο παππούς. Μαρία η γιαγιά μαριόγκα η γαϊδάρα. Mπορώ να πω ότι και την κορμοστασιά από την γιαγιά μου την είχε πάρει επίσης.

Η Μαριόγγα ήταν το πιο τυχερό γαϊδούρι του νησιού για εννιά μήνες το χρόνο. Ο παππούς την πρόσεχε κατά γενική ομολογία πολύ περισσότερο από ότι πρόσεχε την γιαγιά. Όταν ο δρόμος ήταν ανηφορικός κατέβαινε από το σαμάρι , τα βαριά φορτία τα μετέφερε με μουλάρια, μακρινοί προορισμοί δεν υπήρχαν παρά μόνο ένας, αλλά η Μαριόγκα μόλις καταλάβαινε ότι ξεκινούσαν κατά κει κάτι πάθαινε, αφού μόλις πλησίαζε στο σταυροδρόμι που ξεκινούσε ο δρόμος για τα μελίσσια του παππού (τρεις ώρες περίπου) αρνιόταν πεισματικά να στρίψει προς τα εκεί αναγκάζοντας τον παππού να εφευρίσκει κόλπα για να μην παιδεύεται. Η καλοπέραση αυτή την είχε κάνει υπέρβαρη και κάθε φορά που την βλέπαμε νομίζαμε ότι επιτέλους είχε μείνει έγκυος .

Τους υπόλοιπους τρεις μήνες ερχόμαστε εμείς. Μετά τον πρώτο χρόνο γνωριμίας η Μαριόγγα αρνιόταν πεισματικά την παρέα μας . Ίσως οι ιπποδρομίες να μην της άρεσαν, ίσως ο καλπασμός να μην ταιριάζει σε γαϊδούρια. Κάθε φορά που μας έβλεπε άρχιζε να τρέχει μέσα στο κτήμα προσπαθώντας να αποφύγει την συναναστροφή μαζί μας και ας ήταν η πρώτη για την οποία ρωτάγαμε τον παππού μόλις καταφθάναμε. Θυμάμαι μετά από μία επιστροφή από το χωράφι που ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι από πάνω της την πήγαμε στο στάβλο για να την αφήσουμε. Σύμφωνα με τις οδηγίες του παππού εκείνη ήξερε πόσο νερό θα πιει. Εκείνος όμως που δεν μπορούσε να φανταστεί ήταν ότι το άμοιρο το ζωντανό κάλπαζε με τρία άτομα επάνω για παραπάνω από μία ώρα. Ευτυχώς ο αδελφός μου σκέφτηκε ότι δέκα κουβάδες νερό ίσως να μην της έκαναν καλό.

Σίγουρα όμως έτσι που φούσκωσε η κοιλιά της ήταν αδύνατον να χωρέσει από την στενή πόρτα του στάβλου για να μπει μέσα. Ο παππούς επέμενε ότι ήταν αδύνατο ένα γαϊδούρι να πιει δέκα κουβάδες νερό. Όμως το στρίμωγμα στην πόρτα ήταν ολοφάνερο , όπως και η πολύωρη αναμονή μας να αποβάλει το νερό από την κοιλιά της για να μπορέσουμε φύγουμε.

Η Μαριόγκα έφυγε από την ζωή όπως και τα υπόλοιπα γαϊδούρια του νησιού πέφτοντας με δεμένα τα μάτια σε ένα γκρεμό. Και ήταν τυχερή. Γιατί τα περισσότερα τα άφηναν απλά σε ένα χωράφι δεμένα να πεθάνουν από έλλειψη τροφής και νερού…..

Τα γαϊδούρια…..

Βαρέθηκα

Tα e-mail
Που πουλάνε Βιάγκρα ,ερωτικά βοηθήματα και που θα μεγαλώσουν το πουλί μου.
Που πρέπει να τα στείλω σε άλλους πεντακόσιους για να αλλάξει η ζωή μου.
Που αν δεν τα στείλω θα με βρουν τα επτά κακά της μοίρας μου.
Που αν τα στείλω στον Μπιλ Γκέιτς θα τα οικονομήσω γιατί τι είναι 50.000 ευρώ μπροστά σε αυτά που έχει.
Πού δείχνουν γκόμενες γυμνές να με κοιτάνε λάγνα.
Που δεν δείχνουν γκόμενες γυμνές.
Που περιέχουν ανέκδοτα με τον Τοτό.
Δεν θέλω.
Κινητό που τα κάνει όλα αλλά κάνει διακοπές όταν μιλάω.
Υπολογιστή με κάρτα γραφικών που κοστίζει όσο 2 ολόκληροι υπολογιστές για να δω βίντεο 640χ480.
Αυτοκίνητο που πιάνει τα 300++ τελική για να πηγαίνω με 10 στην Κηφισίας.
Ένα θηριώδες Τέσσερα επί τέσσερα για να ανεβαίνω τις ανηφόρες στο Παγκράτι.
Επταθέσιο πολυμορφικό για να βάζω τρία άτομα μέσα

Βαρέθηκα!

Ερχεται!!!!!!!

Χωρίς σχόλια

Αν και είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ με την επικαιρότητα εδώ , ένα ναυάγιο, μερικά δομημένα ομόλογα , ένας Νότιο Κορεάτης ,και εκατόν δέκα οκτώ νεκροί σε μια μέρα στο Ιράκ, αρκούν για να παραβώ τον κανόνα που ο ίδιος έθεσα. Αν και άσχετα μεταξύ τους έχουν ένα κοινό παρανομαστή. Έχουν όλα ένα κοινό σημείο που είναι και η πληγή της εποχής μας και όχι μόνο.

Πριν ειδοποιήσει το λιμενικό ο πλοίαρχος ειδοποίησε την εταιρεία για να κανονιστεί με την ασφάλεια πρώτα το οικονομικό μέρος και μετά όλα τα άλλα,

Τα ομόλογα άλλαζαν χέρια προσφέροντας μυθικά κέρδη στους μεσάζοντες .

Ο Κορεάτης σκότωσε 32 άτομα επειδή κάποιος πλούσιος του «έκλεψε» την κοπέλα.

Οι εκατόν δέκα οκτώ νεκροί στο Ιράκ είναι μερικά ακόμα θύματα στη μάχη του ελέγχου των πετρελαίων στην μέση ανατολή

Πάμε γι΄ άλλα

Ακόμα και ο εκτυπωτής αρνήθηκε να συνδράμει. Τα κατακόκκινα γράμματα μετατράπηκαν σε ένα περίεργο ροζ μοβ φούξια χρώμα και ο ήλιος του Απρίλη αποτελείωσε το αντιαισθητικό αποτέλεσμα. ΟΛΑ πουλιούνται ακόμα και μια ολόκληρη ζωή. Μια οικονομοτεχνική ανάλυση θα ήταν κάτι πολύ βαρύ για πρωινό Πέμπτης του Πάσχα οπότε προχωράμε παρακάτω.. πάμε γι΄ άλλα.

Μεταξωτή

Βρέθηκε στα χέρια του κατάλληλου ανθρώπου την κατάλληλη στιγμή μέσα από μία αστυνομική ιστορία επιστημονικής τρέλας. Αγαπήθηκε και αγάπησε τα νέα της «αφεντικά» και γρήγορα έγινε ένα κομμάτι της καθημερινότητάς τους, περιμένοντας τους κάθε πρωί να για να σπάσει την μονοτονία της δουλειάς. Πανέξυπνη, ήρεμη, στα δέκα τέσσερά της χρόνια, περνούσε την μέρα της με το αδελφάκι της χωμένη κάτω από το γραφείο, ή δίπλα στα μηχανήματα ζητώντας μόνο ένα χάδι από τον καθένα.

Έφυγε σήμερα ήσυχα αφού περίμενε εκείνη που κάθε πρωί την έβγαζε από εργοστάσιο και την έπαιρνε στο γραφείο μαζί της, συντροφιά της, για ένα τελευταίο χάδι.

Καλό ταξίδι Σίλκι

Να Εκπορθήσουμε την Πόλη.

Όταν σταματάς να παράγεις πολιτισμό, όταν το μόνο που παράγεις είναι «ανθρώπους της χρονιάς» και τηλεοπτικούς αστέρες , Δημοσιογράφους και παρουσιαστές. Όταν γεμίζεις το Παναθηναϊκό στάδιο για να υποδεχτείς ντοπαρισμένους αθλητές που σε έκαναν Εθνικά υπερήφανο ,όταν ο βαφτίζεις ακαδημίες (άραγε ο μικρούτσικος δεν πρέπει να φέρει τον τίτλο του «Ακαδημαϊκού»?) διάφορα τηλεοπτικά σκουπίδια, όταν θέλεις να θεωρείσαι ως η μόνη πηγή της αληθινής παγκόσμιας ιστορίας , χωρίς να έχεις κάνεις τον κόπο να την έχεις διαβάσει καν… Τότε βαφτίζεις εθνικό κάθε τι που σε κάνει για μια στιγμή υπερήφανο με μία τυχαία ή και προγραμματισμένη επιτυχία.

Με τον ίδιο τρόπο που θεοποιείς το γεγονός, την επόμενη μέρα γελοιοποιείς τους ίδιους πρωταγωνιστές που σε έκανα υπερήφανο. Την μία μέρα ο Νικοπολίδης είναι ο Κολοκοτρώνης και την επόμενη ο σύγχρονος εφιάλτης σου που παρέδωσε τα κλειδιά της πύλης στους προαιώνιους εχθρούς σου τους Τούρκους.

Αλλά μήπως και τον Κολοκοτρώνη φυλακή δεν τον έκλεισες;

Εμπρός λοιπόν γενναίοι μου Να πάρουμε την Πόλη.

¨ Αντί για πολεμιστές θα έχουμε αριστεροπόδαρους μπακ χαφ.

¨Αντί για όπλα ,ποτήρια του καφέ και κοντάρια από νάιλον σημαίες .

¨Αντί για αίμα θα χύσουμε φραπέδες στα κεφάλια των αλλόθρησκων.

¨Αντί για μανάδες στα σπίτια τους να κλαίνε θα έχουμε μάνατζερ μα υπογράφουν μεγαλύτερα συμβόλαια.

Ναι

Μερικές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε....
γι΄ αυτό καλύτερα να πηγαίνουμε εμείς σε αυτά.

Ταξιδεύοντας

Ταξιδεύω για να ταξιδεύω. Καμία μετακίνηση μου δεν είναι απλή μεταφορά από το ένα σημείο στο άλλο. Μπορεί να θέλω τσιγάρα και το περίπτερο να είναι κάτω από το σπίτι μου και να κάνω μια ώρα δρόμο για να πάρω από αλλού. Ο δρόμος προς την δουλεία είναι ταξίδι. Η επιστροφή το ίδιο. Μπορώ να οδηγάω ώρες η και μέρες ολόκληρες απολαμβάνοντας τη διαδρομή έστω και αν την έχω κάνει δεκάδες φορές.

Ταξίδι όμως για μένα είναι κυρίως να είσαι πάνω στη θάλασσα. Σε πλοίο ή σε βάρκα δεν έχει σημασία. Και σε σχεδία να με βάλεις για μια βόλτα πάλι ευτυχισμένος είμαι . Έχω καθίσει στην κουπαστή πλοίου έξι ώρες συνέχεια αλλάζοντας απλά θέση ανάλογα με τον καιρό ή τον ήλιο. Ένοιωσα τέτοια οργή για τα καινούργια ταχύπλοα πλοία που αντικατέστησαν τα κλασσικά που έπιασα τον εαυτό μου να εκδικείται τους άμυαλους πλοιοκτήτες προβαίνοντας σε βανδαλισμούς . Πλοίο για μένα είναι ο εξωτερικός του χώρος ,οι κουπαστές η πλώρη , με καλύτερο όλων το σημείο μπροστά και κάτω από την γέφυρα . Στα παλιά πλοία εκεί μπροστά είχαν ένα διάδρομο που μπορούσες να σταθείς και να κοιτάς μπροστά την πλώρη να ανοίγει τον δρόμο της στο πέλαγος ακούγοντας τον καπετάνιο να δίνει εντολές στους ναύτες της πλώρης όταν πιάναμε λιμάνι. Ήταν το καλύτερο μου σημείο μιας και στην γέφυρα απαγορευόταν να πας.

Όταν τα παλιά καράβια δεν μετέφεραν και αυτοκίνητα αυτό το σημείο ήταν το κατάστρωμα της πρώτης θέσης και με μερικά τεχνάσματα ,στα οποία είχα γίνει εξπέρ ,μπορούσες να περάσεις τον έλεγχο και να κάτσεις εκεί. Δεν ήταν άνετο σημείο, ο αέρας σε κτυπούσε αλύπητα μιας και τίποτα δεν σε κάλυπτε, ενώ αν είχε έστω και λίγο κύμα το σπρέι του θαλασσινού νερού γεμάτου με αλάτι έκανε το πρόσωπό σου σε συνδυασμό με τον ήλιο κατακόκκινο, ενώ τα δάκρυα συμπλήρωναν το κακό που έκανε τους γονείς μου να αγριεύουν, κάθε φορά που φτάνοντας στον προορισμό μου, με τα νεύρα που έχει κάποιος που τον διακόψανε από την νιρβάνα του, επέστρεφα να βοηθήσω στο κουβάλημα βαλίτσας κατακόκκινος, με τις ασπρίλες από το αλάτι και τα δάκρυα να χαρακώνουν το πρόσωπό μου. Τα πρώτα «ferry boat» (φέρι μπότ όπως άκουγα να τα λένε) έγιναν αναγκαστικά πιο ψηλά , ο χώρος μπροστά στην πλώρη αποκλείστηκε σχεδόν σε όλα ενώ στα ταχύπλοα εξαφανίστηκε εντελώς προκαλώντας την δικαιολογημένη αγανάκτηση μου .

Ταξίδι στη θάλασσα για μένα σήμαινε και τρικυμία. Κύματα να σκάνε στα πλευρά και την πλώρη του πλοίου, αφρισμένο νερό να ζωγραφίζει απίστευτης ομορφιάς σχέδια στην επιφάνεια του νερού, και εγώ σαν ηλίθιος να περιφέρομαι ανάμεσα στους ζαλισμένους επιβάτες που παρακαλούσαν να τελειώσει το μαρτύριό τους, χαμογελώντας σαν έφηβος που πρωτογνωρίζει τον έρωτα. Όταν η θάλασσα ήταν ήρεμη έχανα την μισή απόλαυση. Το να πας στο μπαράκι του πλοίου ήταν μια επικίνδυνη αποστολή, όλοι ήταν άνετοι, έπιαναν τα καλύτερα σημεία στις κουπαστές , μπορεί ακόμα και να σου έπιαναν την κουβέντα για θέματα τόσο μικρά και αδιάφορα όταν βρίσκεσαι πάνω στο νερό και ταξιδεύεις, που αναγκαζόμουν να βρίσκω άβολα μέρη για να μπορώ να βλέπω ανενόχλητος την θάλασσα, δημιουργώντας με την φαντασία μου τα κύματα που ο αέρας δεν είχε την δύναμη να φτιάξει.

Tο κίτρινο Telefunken

Μπεζ περίβλημα , κίτρινη πλαστική πρόσοψη με νικέλινα τελειώματα ,καφέ υφασμάτινο κάλυμμα μεγαφώνου , δεξιά ένα περιστρεφόμενο κουμπί για την ένταση αριστερά ένα ίδιο για τον συντονισμό στους σταθμούς . Το γυάλινο καντράν του έγραφε πάνω εκτός από τις συχνότητες και ονόματα Ευρωπαϊκών πόλεων . Λονδίνο, Παρίσι, Βιέννη , όλες σχεδόν , ένα εκατοστό η μία από την άλλη . Ποτέ δεν άκουσα στη συγκεκριμένη συχνότητα καμία από αυτές τις πόλεις αλλά κι μόνο που βρισκόταν εκεί ήταν συναρπαστικό.

Πιο κάτω και στη μέση άσπρα κουμπιά οριζόντια με το έδαφος , με χρυσό- καφετιά γράμματα όπως και στο γυάλινο καντράν , ON , MW LW και άλλες δύο συχνότητες που δεν θυμάμαι. Ήθελαν αρκετή δύναμη να τα πατήσεις και υπομονή μέχρι να ζεσταθούν οι λυχνίες gia να ξεχυθεί ο γλυκός ήχος στο δωμάτιο που ακολουθούνταν πάντα , όταν το άνοιγα εγώ, από δύο λέξεις της μάνας μου : Πιο σιγά !!!!!! Αυτές οι λέξεις με παραλλαγές και προσθήκες του τύπου : θα μας ξεκουφάνεις, είναι μεγάλη εβδομάδα ντροπή, είναι το σήμα κατατεθέν όταν ακούω μουσική (ακόμα και στο αυτοκίνητο) και με ακολουθούσαν πάντα όπου και να έμενα όπου και να πήγαινα. Το ραδιόφωνο αυτό ήταν εκείνο που με έκανε να αγαπήσω την μουσική κάθε είδους φτάνει να ήταν ιδιαίτερη παράξενη , μερικές φορές αλλόκοτη και πάντα μειοψηφική .

Όταν το πρώτο «στερεοφωνικό» μπήκε στο μετά -εφηβικό μου δωμάτιο , θυμάμαι ακόμα την έκφραση της μάνας μου όταν είδε τα δύο τεράστια ηχεία να μπαίνουν αριστερά και δεξιά από το ξύλινο κρεβάτι σε βάσεις (ίδιο κατασκευής πάντα) ο ενισχυτής και το κασετόφωνο στο κομοδίνο ,εκτοπίζοντας το φωτιστικό και αλλάζοντας του φυσικά την χρήση. Αν ήταν στην ηλικία μου θα έλεγα ότι σκεφτόταν το κλασσικό …. Την γ*μ*σ*μ* …. Αλλά επειδή ποτέ δεν την άκουσα να εκφέρει τέτοιες «άσεμνες» λέξεις., η αντίδραση της μου φάνηκε ακόμα πιο αλλόκοτη. Κρατώντας μία άσπρη κασέτα (άλλαξε η κασέτα και γράφεται με ένα σίγμα ή εγώ πάντα λάθος την έγραφα?) πλησίασε χαρούμενη και μου την έδωσε . Παραδοσιακά Νησιώτικα . Ακόμα θυμάμαι την απογοήτευσή της στην κάθετη άρνησή μου να βάλω στο ολοκαίνουργιο «στερεοφωνικό» μου την κασέτα πού είχε μαγαριστεί στο μικρό φορητό Sanyo που είχαμε μέχρι τότε. “ρε μάνα δεν είναι χρωμίου , θα χαλάσει..” θα …θα.. θα .. δικαιολογίες που έπιασαν τόπο και η κασέτα μπήκε μόνιμα πλέον στο Sanyo μέχρι που έγινε παιχνίδι στα χέρια μου .

Από εκείνη την ημέρα όλη η γειτονιά απέκτησε το προσωπικό Rock club της και το καμάρι μου κάθε φορά που η μάνα μου γύριζε από την δουλειά ανακοινώνοντας με τρόμο ,το πόσο μακριά από το σπίτι ακουγόταν οι Jethro Tull και οι Doors μεγάλωνε μέρα με την μέρα.

Συνεχίζεται…?

Κάτι σαν αρχή

Ξεκινώντας χωρίς πολλά - πολλά και άσχετα μιας και αυτό το μπλογκ δεν είναι, ή για την ακρίβεια, δεν φιλοδοξώ να είναι κάτι που ενδιαφέρει πολλούς , αλλά κάτι που φτιάχνεται από μένα για μένα, προκαταβολικά σας ζητώ , εσάς που κατά τύχη ή από περιέργεια βρεθήκατε εδώ, να την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια γιατί οι διαθέσεις μου κάθε άλλο παρά αγαθές (για μένα) είναι.

Αυτό-παρουσιάζοντας τον εαυτό μου κοιτώντας μία κοπελιά με απίθανο κατάμαυρο μακρύ μαλλί, που προφανώς καθορίζει την προσωπικότητα της , αφού όση ώρα είναι εδώ ασχολείται με το να το φροντίζει ρίχνοντας κλεφτές ματιές για να βεβαιωθεί ότι την βλέπουν, λέω πως με φωνάζουν Γιάννη γεννήθηκα το '62 και για χρόνια πίστευα ότι την ίδια χρονιά με εμένα γεννήθηκε ο Αντίχριστος (πράγμα που ερχόταν σε φανερή αντίθεση με το ότι πίστευα ταυτόχρονα ότι ήμουν άθεος. Αυτή την αντίθεση φρόντισα να την απαλύνω με την μετατροπή του όρου Άθεος με τον πιο σωστό για μένα Άθρησκος, πράγμα που συνεχίζω να υποστηρίζω μέχρι σήμερα , στηρίζοντας την παράδοση της χώρας μου και το λαϊκό γνωμικό ..ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του….. Άθρησκος λοιπόν σαράντα τεσσάρων ετών μέχρι τις 18 του Ιούλη του ‘07 οπότε πιάνω τα μισά του ενενήντα. Σημαντικό κατόρθωμα για κάποιον που περίμενε ότι θα πεθάνει στα τριάντα τρία δεν νομίζεις? Για κάποιον λόγο αυτό το πίστευα μέχρι τα τριάντα μου μέχρι την στιγμή δηλαδή που γεννήθηκε η κόρη μου που πρόσθεσα άλλα εκατό στο σύνολο αποφεύγοντας την στρογγυλοποίηση στα τριάντα πέντε γιατί δεν μου άρεσε σαν νούμερο.

Σαν πιτσιρίκι αλλά και σαν έφηβος ήμουν το ίδιο μουρτζούφλης που είμαι και σήμερα ,αεικίνητος , μουλωχτός ανακατευόμουν παντού και ανακάτευα τα πάντα. Θεωρούσα ότι κάθε πράγμα πρέπει να φανερώσει όλα του τα μυστικά στην μεγαλειότητα μου και αν αυτό δεν γινόταν σίγουρα είχε συνωμοτήσει όλο το σύμπαν εναντίον μου. Παιχνίδια , ηλεκτρικές συσκευές , ποδήλατα , καρέκλες τραπέζια και άνθρωποι έπρεπε να περάσουν το ιερό μαρτύριο της εξέτασης από τα χέρια μου , να αποσυναρμολογηθούν να εξεταστούν λεπτομερώς και να καταλήξουν συνήθως και πάλι λειτουργικά προσφέροντας μου την ικανοποίηση ότι ..ναι τώρα ξέρω πως δουλεύει.

Βέβαια πάνω σε αυτό , αν ρωτήσεις κάποιον πιο αντικειμενικό ίσως φέρει αντιρρήσεις . Αν πάλι είναι κάποιος από το στενό κύκλο της οικογένειας ίσως σου μιλήσει για το παλιό ραδιόφωνο της μαμάς , το κίτρινο Telefunken με τις 7 λυχνίες του και τον υπέροχο λαμπάτο ήχο του που αγοράστηκε από το ράδιο Αθήνα σε πολλές δόσεις (ναι είχανε και τότε δόσεις απλά οι γονείς μας τις πληρώνανε ) και το οποίο κατέληξε ,μετά από μία ηρωική μάχη με όλο το σόι, ένα υπέροχο διακοσμητικό πάνω στο ψυγείο με το πλεκτό σεμεδάκι της γιαγιάς να καλύπτει την τρύπα από το μεγάφωνο στην πρόσοψη του.

Συνεχίζεται….?