Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Γαμάμε και δέρνουμε.


Τόπος : Κάπου στα βόρεια προάστια (πριν φτάσουν μέχρι την Χαλκίδα).
Ένα μπαράκι από τα ελάχιστα τότε εδώ στις υπνουπόλεις - παρειές της Αθήνας. Στην ουσία ήταν δύο. Ένα με κάτι γκόμενες -πουτάνες της δεκάρας, και ο Πύργος.
Εμείς μία παρέα καμιά δεκαριά λυκειόπαιδα στην τελευταία τάξη ( μαζί με κάποιους επιμελείς που την επαναλάμβαναν για πολλοστή φορά). Μηχανόβιοι με δανεικές μηχανές , μερικοί από εμάς δούλευαν,έχοντας έτσι μία οικονομική άνεση που επέτρεπε τα Σαββατόβραδα έξοδο που έφτανε μέχρι και την Θήβα για πίτσα πάνω από το ποτάμι αλλά και παραλιακές βόλτες μέχρι την μπριφτεκούπολη (Σήμερα Γλυφάδα).
Στην ηλικία του "γαμάω και δέρνω λοιπόν , (γαμάω την χούφτα μου και δέρνω κανένα πιτσιρίκι τρεις τάξεις μικρότερο δηλαδή). Συνέβη το μοιραίο!
Στο στέκι μας, εκεί που κάθε Σάββατο αλλά και καθημερινές τα πίναμε και περνούσαμε ζάχαρη, αποφάσισαν να διασκεδάσουν κάτι ξενέρωτοι Αμερικάνοι, γόνοι διπλωματών που κατοικούσαν εκεί γύρω. ήταν μάλιστα τέτοια η αναισθησία τους που διασκέδαζαν μπροστά στα μάτια μας!
Όπως ήταν φυσικό η αντίδρασή μας ήταν άμεση , καίρια και οδυνηρή. Ήταν και οι καιροί τέτοιοι που δεν επέτρεπαν κάτι άλλο. Μετά από μία μικρή σύσκεψη και τηλεφωνική επικοινωνία από το σταθερό του μπαρ ( τα κινητά ούτε καν τα φανταζόμαστε τότε), κατορθώσαμε να μαζευτούμε και οι δέκα αποφασισμένοι για το μεγάλο ντου.
Το οποίο φυσικά και δεν έγινε.
Διότι ο μπαρ τέντερ και ιδιοκτήτης ήταν καθαρός στα λόγια του . Αν κάνετε φασαρία κομμένη η πίστωση και το θα σε πληρώσουμε το Σάββατο που πληρώνεται ο Γιάννης (μουά) και ο Γ. (άλλος). Εξάλλου οι μάγκες σε μια ώρα έχουν κάνει λογαριασμό όσο εσείς σε ένα μήνα.
Το κτύπημα ήταν βαρύ και ασήκωτο.
Το στέκι μας έγινε παρελθόν. Στο άλλο με τις πουτάνες δεν μας άφηναν να μπούμε.

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Συνεχίζεται........

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Υπερκατάντια

Κάποια απολύθηκε τηλεφωνικά.

Και κάποια "φίλη" της που το έμαθε θεώρησε σωστό να αφήσει το κατωτέρω σχόλιο στην ανάρτηση της απολυμένης.


:/

ναι αυτό

:/


'Η στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Υπερσυμετρία

Με ξύπνησε ένας θόρυβος . Δεν είχε ξημερώσει ακόμα και το λιγοστό φώς που έμπαινε από την ανοικτή μπαλκονόπορτα δεν με άφηνε να διακρίνω καθαρά μια μεγάλη σκιά δίπλα στην τηλεόραση.
Ανασηκώθηκα λιγάκι , έπιασα το τηλεκοντρόλ από το τραπεζάκι δίπλα μου και με δυνατή (;) φωνή προσπάθησα να την τρομάξω να φύγει. Η σκιά έμεινε ατάραχη λες και δεν με είχε ακούσει καν, αδιαφορώντας για την αγριάδα που ήμουν σίγουρος ότι εξέπεμπα και μάλιστα έδειχνε να μεγαλώνει. Σηκώθηκα όρθιος και η σκιά πήρε τη μορφή μαύρης τρύπας που ήταν έτοιμη να με καταπιεί. Άρχισα μάλιστα να νοιώθω μία ελκτική δύναμη να με τραβάει προς το μέρος της και ένοιωθα να μην έχω δυνάμεις να αντιδράσω.
Έσφιξα το τηλεκοντρόλ προς το χέρι μου και οπισθοχώρησα. Η Σκιά έγινε μία πύρινη σφαίρα, μεγάλωσε και φώτισε το δωμάτιο . Ενέργεια σκέφτηκα άθελά μου, η σκοτεινή ύλη υπάρχει! Την βλέπω Γίνομαι μάρτυρας φυσικών δυνάμεων αναπόδεικτων μέχρι σήμερα.
Η τηλεόραση ανοικτή έδειχνε ακόμα τον Νανόπουλο να συνομιλεί με δημοσιογράφο.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Σάββατο

Σάββατο σήμερα και η διαδρομή σπίτι - δουλειά έπεσε στα 15 λεπτά.
Βραβευμένος επιτέλους και εγώ (πρέπει να ήμουν ο μόνος χωρίς βραβείο ανάμεσα στους μπλόγκερ μαζί με τον Δημήτρη αν και νομίζω αυτός είχε πάρει μια κυβερνητική θέση) νοιώθω πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος.

Μία βόλτα στα μπλογκς φίλων δεν απέφερε κάτι καινούργιο από χτες το βράδυ οπότε με αίσθημα ευθύνης συγγράφω εγώ ανάρτηση περισπούδαστη και φιλοσοφημένη όπως πάντα, βασισμένη σε πραγματικό γεγονός .

Στη διάρκεια της διαδρομής λοιπόν που έλεγα, πριν διακόψω για να αναφερθώ στο βραβείο (δάκρυ συγκίνησης) και ενώ κατέβαινα τον Κηφισό ( όχι το ποτάμι αυτό το καταντήσαμε υπόνομο πλέον) παρατηρώ δίπλα μου ένα τύπο, με ένα κόκκινο σκόντα ,γύρω στα 25 να μου κάνει νοήματα.
Μου έδειχνε ένα αυτοκίνητο μπροστά και φωναζε. Απορημένος κατέβασα το τζάμι του συνοδηγού και προσπάθησα να καταλάβω τι έλεγε . Άκουσα "ένα πετάξει έξω" και φαντάστηκα ότι θα τον είχε κλείσει και παρατηρώντας το αυτοκίνητο που έδειχνε το είδα να μην έχει σταθερή πορεία. Σίγουρος πλέον ότι ο τύπος με προειδοποιεί για κάποιον επικίνδυνο οδηγό τον ευχαρίστησα και έκλεισα το τζάμι.
Έπιασα την αριστερή λωρίδα βλέποντας το εν λόγω αυτοκίνητο να πηγαίνει προς την δεξιά, και το ξανθό μαλλί που διακρινόταν με έκανε να καταλάβω ότι η οδηγός του ήταν γυναίκα. Δεν έχω κολλήματα σχετικά με τις γυναίκες οδηγούς, ο μαλάκας οδηγός είναι μαλάκας ανεξαρτήτως φύλου, η συγκεκριμένη όμως έδειχνε να είναι κίνδυνος για τους υπόλοιπους. Είχαμε φτάσει Καβάλας ( πάντα αναρωτιόμουν γιατί λέγεται Καβάλας ενας δρόμος που πάει προς Κόρινθο άντε και Θήβα Λιβαδειά πιο παλιά, )και με πρόλαβε σταματώντας δίπλα μου στο φανάρι. Ο τύπος με το Σκόντα σχεδόν καβάλησε το πεζοδρόμιο για να σταθεί δίπλα της και κατάλαβα ότι θα είχαμε καυγάδες , φωνές και τα λοιπά.

Γύρισα το κεφάλι μου και τότε κατάλαβα ότι ο τύπος δεν μου φώναζε "με πετάξε έξω " αλλά "ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΕΤΑΞΕΙ ΕΞΩ".

Η Οδηγός του Ασημί Τογιότα φορούσε ένα πουκάμισο το οποίο ήταν ανοικτό μπροστά Ήταν γύρω στα 40 ξανθειά, συμπαθητική θα την έλεγες. και από τα πεταμένα ρουχα παντού γυρώ της προφανώς άλλαζε. Με την ευκαιρία δε του σταματήματος στο φανάρι φόρεσε και στηθόδεσμο αδιαφορώντας΄πλήρως για τις φωνές του πιτσιρικά.

Ρητόν: Τα έχει πετάξει έξω!!
Ηθικόν Δίδαγμα: Αν είσαι άντρας και αλλάζεις πουκάμισο στο αυτοκίνητο δεν τρέχει μία ( ούτε δύο) Αν είσαι γυναίκα τρέχουν πολλοί.
Εργασία για το σπίτι:
α) Άντρες : Τρόποι καλύτερης επικοινωνίας μεταξύ αυτοκινητιστών εν κινήσει για μια ώρα ανάγκης.
β:) Γυναίκες: Τρόποι αλλαγής πουκάμισου - t-Shirt σε αυτοκίνητο εν κινήσει.

Τεχνική ανάλυση
Γυναίκα: Ασημί Βιτάρα, 40 χρονων περίπου, 75D
Πιτσιρικάς: Κόκκινο Σκόντα, γύρω στα 25.
Εγώ: Πράσινο Σιτροέν, 2 χρόνια πιο μεγάλος απο την Δημήτρη :Ρ

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Ω!! τι μπλογκερόκοσμος μπαμπά.

Τριγυρίζοντας στα ιστολόγια τελευταία, βρήκα :
Άτομα με Vista λειτουργικό, που γράφουν με word , σερφάρουν με Iexplorer, βρίζουν τον μπιλάκο και την μικρομαλακή εταιρεία του.
Άτομα που Δηλώνουν Αντιρατσιστές κατηγορούν τους διαφορετικούς ως μαύρους , κίτρινους βρωμιάρηδες και λοιπά.
Άτομα που υποστηρίζουν την απόλυτη ελευθερία στο Ιντερνετ κάνουν λογοκρισία στα σχόλια των επισκεπτών τους.
Άτομα που διαβάζοντας τις αναρτήσεις τους, ξελιγώνεσαι στα γέλια συγκρίνοντάς τα με το τι δηλώνουν (πώς είναι) στα προφίλ τους.
Αλληλοθαυμαζόμαστε και αλληλοσπαραζόμαστε ταυτόχρονα .

- Ω!! μα τι ωραία που γράφεις , το ίδιο θα έγραφα και εγώ. Έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις βιβλίο;
- Γίνεσαι υπερβολικός (αν και μου το έχουν πει πολλοί).
Αν ξαναγράψεις τέτοια πράγματα θα σου δείξω εγώ , θα κάνω καταγγελία στον Google (ο Κος και η Κα Google με τα Googlakia τους) θα σε εξαφανίσω.
Μετά είναι και τα μπλογκοπαίχνιδα.
Διορίζουμε Κυβερνήσεις μοιράζοντας την εξουσία μεταξύ μας ως άλλοι Καραμανλο-Παπανδρεου,
Απονέμουμε βραβεία ο ένας στον άλλο.
Λέμε για τις ταινίες που μας άρεσαν ( Εξαιρετικός ο Κισλόφσκι στην μπλε ταινία ,εκεί δεν πρωτοεμφανίστηκε η Jolie; ) τη μουσική που ακούμε, αν μας αρέσει η σαρδέλλα παστή η ψητή ( ωραία ιδέα να το ρωτήσω)
Φυσικά μας αρέσει και η κλασσική μουσική μόνο που εννοούμε αυτό.
Ω τι κόσμος μπαμπά