Η καλή μέρα λένε από το πρωί φαίνεται

Η καλή μέρα λένε από το πρωί φαίνεται,.

Εκεί που περιμένεις ένα μουντζούρη τεχνικό με την κοιλάρα του και τα μαυρισμένη από τη δουλειά νύχια σκάει μύτη καλλίπυγος νεαρή τζιν παντελονάκι, άσπρο μπλουζάκι ,βαμμένο νύχι και διακριτικά αρωματισμένη. (και πιστέψτε με μετά από πολλά χρόνια στο εμπόριο το να αναγκάζεσαι να βγεις στην Λ. Κηφισίας για να αναπνεύσεις καθαρό αέρα μετά την είσοδο πελάτισσας που αρωματίζεται λες και θα βουτήξει σε λάκκο με σκατά με ΄έχει σημαδέψει) Εκεί που είσαι έτοιμος να ακούσεις για πολλοστή φορά τα γνωστά.,... πολύ δύσκολη περίπτωση φιλάρα , πρέπει να κατεδαφίσουμε το σπίτι και να το ξαναχτίσουμε να ούμε αλλιώτικα σε βλέπω να τα πλερώνεις διπλά σε κάνα μήνα... ακούς μία εμπεριστατωμένη σκέψη για το έργο που θέλεις να κάνεις, σοβαρή χωρίς πολλά - πολλά που σίγουρα ανεβάζουν το κόστος με μόνο όφελος αυτό του κέρδους του... μάστορα.

Αλλάζουν οι καιροί ? βελτιωνόμαστε? Ίσως ναι ίσως όχι. Ίσως το μάρκετινγκ να κρύβει την κακοτεχνία , ίσως η κοπέλα να μην έχει πιάσει κατσαβίδι στα χέρια της . Ίσως η διατομή του χαλκοσωλήνα να μην της λέει τίποτα. Αλλά η διαφορά στην αντιμετώπιση ήταν έκπληξη και μάλιστα ευχάριστη.

Μερικές φορές εύχομαι τα πράγματα να μην είναι μόνο ευχάριστα αλλά να δείχνουν κιόλας. Να μην σε βάζουν στην διαδικασία να κατέβεις εσύ στο επίπεδο του απατεώνα για να γλιτώσεις, στην ουσία, αυτό που ΔΕΝ πρέπει να σε χρεώσουν.

Η ημέρα συνεχίστηκε εξίσου καλά. Η μηχανή Νο 4 στη δουλειά επιτέλους αποφάσισε να μας δείξει τι μπορεί να κάνει ο Ανταλάτ κατάλαβε περίπου το 1/4 από αυτά που του είπα, ενώ και ο Κηφισός το απόγευμα παρ' όλη την κίνηση του μου χάρισε μία απολαυστική διαδρομή προς το σπίτι.

Φίτσουλας

Φίτσουλας

Αυτός που χώνεται παντού απρόσκλητος και αναπάντεχα, σαν την πορδή.

(Ορισμός από http://www.slang.gr/ )

Ο Φίτσουλας έγινε μέλος της οικογένειας μας πριν αρκετά χρόνια και έμεινε μαζί μας περίπου δύο. Χαμστεροϊδές ποντίκι κυριολεκτικά αφήνιασε όταν το χέρι του Υπαλλήλου του Pet Shop τον έβγαλε από το κλουβί του αποχωρίζοντας τον από το μοναδικό αδελφάκι που του είχε απομείνει. Όπως μας είπε ο υπάλληλος όταν τα πήρε ήταν δέκα ίσα που προλάβαμε το τελευταίο …καλό. Η Δήμητρα δεν είχε κανένα δισταγμό στο να διαλέξει αυτό από το αδελφάκι του . Ήταν σίγουρη ότι εκείνο την διάλεξε κοιτώντας την και σχεδόν παρακαλώντας την να το πάρει από εκεί. Σε όλο το δρόμο προς το αυτοκίνητο δεν δέχτηκε παρά το μέγεθος του κλουβιού να την βοηθήσω. Εγώ,!!! δικός μου είναι εγώ θα το πάω. Ο φίτσουλας είχε χωθεί κάτω από το φρέσκο ροκανίδι μέσα στην πλαστική φωλιά του και νομίζω ότι έτρεμε. Πρώτη στάση να δει ένα από τα αδελφάκια του, σύντροφο του πρώτο-εξάδελφου της Δήμητρας. Δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον να ξανά συναντηθούν ε και συνεχίσαμε για το σπίτι αφού πρώτα πρόλαβε να δαγκώσει ένα υπάλληλο μου στη εργαστήριο ο οποίος αποφάσισε ότι ήλθε η στιγμή στην ζωή του να χαϊδέψει ποντίκι.

Στο σπίτι βολεύτηκε μαζί με το κλουβί του στο καθιστικό πάνω στο τραπεζάκι κοντά στην μπαλκονόπορτα Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να αποφασίσει να μας κάνει την τιμή να τον βλέπουμε όχι κρυμμένοι πίσω από πόρτες και τοίχους αλλά εκεί δίπλα στο κλουβί την ώρα που γέμιζε τα μαγουλά του με τροφή για να τα μεταφέρει στην φωλιά του . Οι πρώτες απόπειρες χαϊδέματος κατέληγαν πάντα σε ματωμένα δάκτυλα και φωνές από την μικρή , βρισίματα από μένα και επιδοκιμασίες του τύπου ..σας τα είχα πει τα ποντίκια δεν είναι για κατοικίδια από την σύζυγο.

Όμως εκείνη ήταν η πρώτη που κατάφερε να τον κάνει να τρώει από το χέρι της. Μέχρι που ένα κομμάτι από το χέρι της κατέληξε μεζεδάκι στα δόντια του και οι σχέσεις τους διαταράχτηκαν σαν τη δική μας με τα Σκόπια περί συνταγματικού ή μη ονόματος. Όσο περνούσε ο καιρός ο Φίτσουλας απέκτησε μία οικειότητα μαζί μου απολαμβάνοντας τις βόλτες του από το ένα χέρι μου στο άλλο , χαΐδεμα σε στυλ γάτας στο ανάσκελο στυλ και βόλτες μέσα στο σπίτι με ιδιαίτερη προτίμηση το μέρος κάτω από τον καναπέ κρεβάτι. Πλέον εκείνος μας περίμενε πίσω από την σιδερένια πόρτα της φυλακής του για να τον ταΐσουμε και να τον βγάλουμε για βόλτα.

Έμεινε μαζί μας κοντά δύο χρόνια ως που αποφάσισε να μας αφήσει φεύγοντας για τον παράδεισο των ποντικιών, προκαλώντας κύματα στεναχώριας στη μικρή και θλίψη στους μεγάλους.