Καλοκαιρινές Επιθυμίες

Γιατρέ μου κάνε κάτι.

Συνήθως η τρέλα λένε πως πάει στα βουνά. Στην περίπτωση μου όμως πάει στην θάλασσα. όπως έχω γράψει και παλιότερα η θάλασσα είναι η μεγάλη μου αγάπη. Επίσης, αν και δεν θυμάμαι αν το έχω γράψει αυτό , το ταξίδι στη θάλασσα είναι τρέλα μου. Κάθε που ο καιρός δείχνει την έλευση του καλοκαιριού, άλλοτε νωρίς άλλοτε προς το τέλος της Άνοιξης, η ίδια σκέψη κολλάει στο μυαλό μου. Να πάρω σκάφος. Εδώ και χρόνια επαναλαμβάνεται με εκνευριστική συνέπεια το ίδιο σκηνικό. Να ψάχνω στο ίντερνετ να βρίσκω αγγελίες να πηγαίνω σε καταστήματα, να ψάχνω για σχολές ναυσιπλοΐας να το λέω από το πρωί που θα σηκωθώ μέχρι το βράδυ που πέφτω για ύπνο.

Γιατρέ μου δεν αντέχω άλλο. Και οι άλλοι βέβαια δεν με αντέχουν όταν τους ζαλίζω με τα θέλω μου αλλά αυτό ας το πουν στο δικό τους γιατρό. ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΣΩ ΕΓΩ ΟΛΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΝΤΑΞΕΙ?

Γιατρέ αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι απλό.
Αυτή την αρρώστια την έχω πλέον συνηθίσει, αλλά πως να το πω? μένει σταθερή? ή μήπως σαν τον καρκίνο κάνει μεταστάσεις? Το μόνο που μου θα έλλειπε από την ελλειπή ζωή μου θα ήταν το χειμώνα να θέλω κανένα snowmobile να τρέχω στα χιόνια.